سید میرمحمدباقر رفیعیسیدمیرمحمدباقر رفیعی، از بزرگان و علمای ایران در قرن سیزدهم هجری است. ۱ - معرفی اجمالیوی در ۱۲۰۵ ق به دنیا آمد. در کودکی پدر خود را از دست داد و جدش سیدمیرعبدالباقی به تربیت او پرداخت. پس از اخذ علوم اسلامی و فنون ادب به مراتب عالی علمی نائل گردید. ۲ - فعالیت‌های علمی و سیاسیوی در قزوین صاحب اقتدار و نفوذ کلام فراوان بود. به دستور او، مردم شهر حاکم شهر (دایی ناصرالدین شاه) را که به مردم ستم روا می‌کرد، با خواری و رسوایی از شهر بیرون کردند. در ۱۲۴۲ ق با جمعی از علمای قزوین راهی جهاد گردید و در جنگ ایران علیه روسیه شرکت جست و بعد راهی عتبات عالیات شد و در کربلا به حوزه درس سید ابراهیم قزوینی (صاحب ضوابط) حاضر شد و در نجف اشرف از حوزه درس شیخ محمدحسن نجفی صاحب جواهر الکلام کسب فیض نمود. ۳ - آثار علمیوی در ۱۲۸۶ ق درگذشت و تألیفاتی از خود باقی گذاشته است. از جمله: شرحی بر شرایع در دو جلد؛ کتاب الاصول، رساله در کلام، مناسک حج؛ رساله‌ای در امامت و ارث و غیره. [۱]
جعفری، محمدمهدی، دایره المعارف تشیع، ج۸، ص۲۹۹.
۴ - پانویس
۵ - منبعدانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ اسلام، فرهنگنامه علمای مجاهد، برگرفته از مقاله «سید میر محمد باقر رفیعی». رده‌های این صفحه : تراجم | درگذشتگان سده 13 (قمری) | علمای شیعه | علمای قرن سیزدهم | علمای قزوین | علمای مجاهد | مبارزان علیه استعمار
|